ما با هم برادریم!

«فرهنگ بسیجی، خدمت به همه است؛ همه! آنجایی که سیل آمد، بسیجی تا زانو در گل رفت برای اینکه خانه سیل زده را پاک کند، تمیز کند،  از صاحب خانه نپرسید شما اسمت چیست، دینت چیست، مذهبت چیست، قومیتت چیست، سلیقه سیاسی ات چیست؛ نپرسید، رفت خدمت کرد، هر چه هست هر که هست»؛ من این فرازِ پنجاه ودوکلمه‌ای را مانیفستِ بسیج و نقشه راه بسیجی می‌دانم. رهبر فرزانه انقلاب با تبیینی به این صراحت، ما را به بازفهمی و نوسازی از انگاره‌های خویش هم فرامی خوانند؛ ما‌هایی که بسیج را در اندازه فهمِ ناقصِ خود کوچک می‌کنیم.

دریایی به این عظمت را‌ می‌خواهیم در کاسه سخالی خود بریزیم و با «الا و لابد» آن را دریا معرفی کنیم. تازه آن کاسه آب اگر به دستِ غبار گرفته ما شفافیت و سلامت خود را  از دست ندهد، فقط یک کاسه از آب دریاست، نه همه دریا. دریا بی کران است، بزرگ است، ترجمان عظمت و آیه شکوفای الهی است. کاسه در دست خود را دریا پنداشتن، کفران شکوه دریاست. فرهنگ بسیج را همان گونه که حضرت آیت ا...  العظمی خامنه‌ای می‌فرمایند، در اندازه یک مکتب ببینیم.

درست  دیدن این ظرفیت ممتاز، نتایجِ درشت و احترام برانگیزی هم خواهد داشت. دریافتِ دومی هم که از این فراز‌ می‌توان بیان کرد، غیریت سازی با نگاه کسانی است که بسیج را جز این می‌پندارند؛ غیریت سازی با کسانی که بسیجی را جور دیگری تعریف می‌کنند. بسیج و بسیجی از روزی که به مدد انفاس قدسی امام روح ا... تأسیس شد، در همه فراز‌های تاریخی، بی آنکه فرودی داشته باشد، در این هندسه اقدام کرده است.

روز‌های جنگ، نمی‌گفت از کدام منطقه و کدام مردم دفاع می‌کنم. به باران می‌مانست که،  چون باریدن آغاز کند، نمی‌پرسد زمین و باغ و تاق و راغ کیست. او کار خود را‌ می‌کند. بسیجی هم آن روز چنین بود و «چنین بودن» را در ساحت‌های دیگر هم «تکرار» کرده است. در هنگام زلزله که زمین بر خود می‌لرزد و زمان را به عزا می‌نشاند، بسیجی خود را به معرکه می‌رساند و بی آنکه شناسنامه بخواهد، شناسه‌های معرفتی خود را به رفتار در‌ می‌آورد.

آنجا که سیل می‌آمد، آستین همت از پا و دست بالا می‌زد و از اولین خانه آغاز‌ می‌کرد کمک رسانی را. هرگز آدرس خانه خاص و شخصی خاص را‌ نمی‌گرفت. همین رفتار و سجایای اخلاقی است که بسیج را متمایز و ممتاز‌ می‌کند. تا وقتی این خطِ روشن، رسم الخط بسیج باشد، بسیجی‌ها را‌ می‌توان خلفِ صالحِ سلفِ شهید دانست.

رهبر انقلاب در این دیدار، به نکته راهبردیِ دیگری هم توجه دادند که ضرورتِ امروز و نیازِ فردای ایران عزیز و انقلابِ کبیر است؛  «از دو قطبی‌های کاذب بپرهیزید. کسانی که مبانی و اصول اسلام و انقلاب و ولایت فقیه را قبول دارند، برادر شما هستند.» در این الگوواره باید روابط خود را تنظیم کنیم، نه بر اساس «سلیقه نوشتِ» این و آن. با این نگاه و آن رفتار، فردای بهتر، پیشانی نوشتِ همه برگ‌های تقویم خواهد شد به دعای شهدا. ان شاءا...